eerst ff over gisteren

'S morgens in Lokken Verk bel ik naar de slaapplaats voor pelgrims in Skaun. "Jazerker meneer. U kan bij ons slapen vanavond. Ala de deur nog gesloten is wanneer u aankomt, dan bent u de  eerste en moet u naar een nummer bellen dat op de lijst links naast de deur staat."
Ik dus gerust op pad. Na 30 km heb ik een slaapplaats. In de outdoorshop koop ik me een nieuwe windstopper. De verkoper zegt me dat het in 10 jaar niet meer zo hard geregend had de dag ervoor en dat de weg die ik langs moet, is weggespoeld. En inderdaad...even later is de weg afgezet voor alle verkeer en staat er politie en enkele  bewoners. Ik moet terug en langs een klein weggetje naar boven. Daarna gaat het over het asfalt terug naar omlaag. Daarna kabbelt de dag rustig verder, maar ik heb een vreemd voorgevoel dat er iets zit aan te komen. 
Een half uur voor ik in Skaun ben, zie ik dat de man deze morgen een half uur na ons telefoongesprek heeft teruggebeld. Ik voel de bui al hangen, maar ga wel zien wat er komt. 
Voor het parochiezaaltje van Skaun, waar de pelgrims mogen slapen, staat de parking overvol. Het zaaltje is open en er brand licht. Wanneer ik het zaaltje binnen kijk, springt er een vrouw van haar stoel. Ze neemt me mee naar buiten en zegt dat ik hier vandaag niet kan slapen, maar dat haar man me komt halen om bij hun te slapen. Maar daar heb ik helemaal geen zin in. Ik zou wel graag een stempel willen en dan doorgaan.
Komt de man eraan. Voor een stempel moet ik mee naar de kerk. Daar aangekomen begint de man een ellenlange iitleg over deze kerk uit het begin van de 12de eeuw.
Wanneer we een dik half uur later terug buiten komen, staan er nog 2 Nederlandse fietspelgrims te wachten op hun stempel en onthaal. Dit doet me finaal besluiten om nog 16km verder naar de camping te stappen. Ik bel de camping enkele malen op maar krijg niemand aan de lijn. Maar wanneer ik, na het inkopen van 2 liter water, nog een keer probeer, lukt het wel. Ik mag h3n op het priveznummer bellen wanneer ik aankom. Hoe laat ook. En dus stap ik flink door voor enkele uren. 
Om 23h20 ben ik op de camping, waat ik nog een hamburger met frietjes kan eten vooraleer mezelf op te frissen en omstreeks 1h30 mijn ogen te sluiten.

Populaire posts van deze blog

Olavspad dag 1: Vinstra naar Varphaugen

Afbeelding
Vannacht heb ik slecht geslapen. Nochtans moest ik niet speciaal vroeg opstaan. De trein komt toch pas om 10h00. Voor ik opstap loop ik nog ff langs de bakker en de buitensportwinkel in Lillehammer. Daarna neem ik de trein naar... euh ... in het dorpje waar ik naartoe wil, stopt de trein van 10h00 niet. Die van 12h00 wel, maar dan moet ik 2 uur wachten en dus neem ik een ticket naar Otta, het volgende dorp. Mar wanneer ik op de trein na 45 minuten mijn boek heb uitgelezen, kijk ik nog eens in het boekje van het Olavspad. Vintra ligt precies in het midden van het Olavspad... en de trein gaat er zometeen stoppen. Ik neem mijn rugzak en stap meteen van de trein. En zo begin ik om 11h00 in Vintra aan mijn kweeste van 330 km naar Het graf van de heilige Olav.  Ik heb er voorlopig geen split van, want het pad vandaag was erg mooi. 30 km met een dikke 1000 hoogtemeters. 5 km aaneengesloten asfaltweg, maar de rest liep allemaal door het bos. Om 18h30 kom ik een Nederlander tegen op een stukje
Meer lezen

van Genève naar Mont-Sion

Afbeelding
Iets vóór 10 uur zegt de piloot 'we hebben de landing ingezet naar Genève. Het weer is zwaar bewolkt en 5 graden." Sinds we in Brussel opstegen waren er alleen maar wolken onder ons te zien. Het verwondert me dus helemaal niet. Maar wanneer de piloot door de wolken heen vliegt, zie ik onder mij spierwitte bossen met verse sneeuw op de bomen. Ik word toch een beetje ongerust nu. Ga ik hier wel kunnen wandelen? Wanneer we nog lager komen, ziet het dal er gelukkig heel wat groener uit. Aan het station moet ik me even oriënteren. Al snel loop ik in de richting van de kathedraal, waar ik mijn stempel haal en het schelpje aan mijn rugzak bind. Na de GR5 start hier het tweede deel van de 7de diamant.  Het is wel even lopen vooraleer ik Genève achter me laat. En dan nog is er veel asfalt bij. Net voor de grens met Frankrijk zet ik me even neer om te eten. In lang blijven zitten, heb ik geen zin, want er staat een koude, strakke wind. Van de regen en sneeuw die in de weersvoorspelling 
Meer lezen

van Lachapelle-Marival naar Rocamadour.

Afbeelding
Volgens mijn boekje zou het 36 km worden... de GPS maakte er vanavond 41 km van. Wie er ook juist is, maakt niet zo veel uit. Het was genoeg en een mooie afsluiter. Hier en daar was er een geasfalteerde weg tussen, maar het was vandaag de minderheid. Nee, het waren vöral gezellige paadjes zoals ik ze graag heb. En dan vooral zoals de laatste 8 km  Eerst kom je door een oude, vervallen watermolen en daarna wandel je verder naast die kleine beek door het bos in een diepe kloof tot je op de parking van Rocamadour uit komt. Ik vond het geweldig leuk en een prachtige afsluiter van een 23-daagse wandeling die me van Genève naar Rocamadour bracht. Volgend jaar hoop ik mijn weg verder vanaf Cahors naar Finisterra. Maar nu eerst vanuit Oslo naar het graf van de heilige Olav in Trondheim. 
Meer lezen